Al enige tijd ervaar ik meer waarde in zowel mijn werkende als mijn persoonlijke leven. Waarde die komt met acceptatie en keuzes, focus en stilte.
Vanochtend, tijdens het wandelen met een groep zzp-ers in de maandelijkse 'Changemakerswalk' in 's-Graveland, maakte het verhalend decor van een prachtige natuur mij weer zo duidelijk wat het pad was van acceptatie, keuzes, focus en stilte. Hoe krachtig een uur kan zijn. Hoe waardevol de koffie daarna.
Bij mij is het begonnen met acceptatie van al wat is - the good stuff, the bad stuff en alles er tussen in. Een niet meer weg willen hebben of juist het willen ontvangen van iets en het najagen daarvan. De energie die het kost om iets weg te krijgen versus de energie en rust die het oplevert als je iets insluit. Het bewustzijn dat je feiten, situaties, het verleden niet meer kunt veranderen maar wel je relatie daartoe, geeft mij inmiddels veel rust. Immers hoe harder je een skippybal onder water wilt houden, hoe harder die in je gezicht terug komt. Ik doe er niet meer aan. Sommige dingen zijn niet te sturen - het gaat zoals het gaat. Het is fijn me bewust te zijn dat het zo werkt. Hoe verhoud je je tot die situatie of dat verleden. Includeren van alles wat er is, en je daar toe verhouden is geen opgave, het is een keuze. Inmiddels voel ik met me bewust bekwaam in het herkennen van en omgaan met skippyballen.
Door te kiezen, een kiezen ingegeven door intrinsieke motivatie of noem het je hart volgen, wordt het makkelijker koers te houden. Wat doet er eigenlijk toe voor mij? Wat is voor mij van waarde?
Het is ook fijn om een dergelijk onderwerp bij de kop te pakken en 'er mee aan de wandel te gaan', lopen in het bos of aan het strand. We zitten te vaak binnen hoekige gedachten te vormen met elkaar, of vanuit hetzelfde gezichtspunt alles weer opnieuw te bespreken. Het schiet niet op, en afhaken ligt op de loer dan wel een cynisch "het heeft toch geen zin" of erger weglopen van je eigen aandeel en verantwoordelijkheid in situaties.
De afgelopen weken hebben mij weer laten zien dat een team nader tot elkaar komt als tijdens een eerste teamsessie, de eerste ochtend een gewoon samen zijn, buiten, heel veel opent. Het verwonderen over wat er voorbij komt. Letterlijk en figuurlijk. Ze, hoe gek misschien ook, zich daardoor anders gaan verhouden tot de ander, de opgaven die er liggen in het team, of de afdeling waaraan ze leidinggeven. Natuurlijk ieder voor zich en in verschillend tempo.
Verandering of cultuur, het creëren van vertrouwen zijn niet te fixen in een programma of een paar sessies. Het zijn paden die je met elkaar loopt. Je start met alles te includeren, een keuze te maken hoe jij erbij zit, wat jouw eigen focus daarin nu kan zijn, en dan maar eens op je handen gaan zitten en alles te ont-moeten. En wat is er dan? Hoe zit je dan met elkaar letterlijk of figuurlijk rond het kampvuur?
Sinds ik een hond heb mag ik vaak naar buiten. Ik maak van de nood een deugd. Zij eruit, ik eruit en dat geeft me de mogelijkheid in stilte door grote en kleine stukjes natuur te lopen. Al die uurtjes buiten leveren inzichten op, brengen focus en ritme aan. Ik laat de lente me vertellen wat vandaag belangrijk is door opmerkzaam te zijn wat ik zie en hoor. Het wordt dan vanzelf stil, met een haarscherp zicht op vandaag. Waar naar toe uiteindelijk? Dat groeit organisch. Het zijn die uurtjes in de vroege ochtend, of zoals vandaag met onbekenden, die mij mijn waarde laten zien en voelen. Alles wat je aandacht geeft groeit. En dit werkt net zo. Voor mij althans. De stilte groeit, de focus wordt scherper, de keuzes makkelijker en de acceptatie van wat is een drijvende kracht.
Hoe werkt dat voor jou? Weet jij wat jouw waarde is en hoe je die kunt inzetten in wat jij het liefste doet - en welke keuzes je kunt maken? Een simpele wandeling eens per maand kan je daartoe inspiratie geven, ont-moet je en ontmoet je andere mensen. Kun jij van waarde zijn voor anderen. Welkom op de changemakerswalk (naar een idee van Jessika de Waaijer) - iedere laatste vrijdag van de maand om 10 uur, bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in 's-Graveland. En je hond mag ook mee. Welkom!
Oh en wil je het ook eens van een ander horen? Ter inspiratie.
Luister dan eens naar Peter de Graef - Just Talking - https://youtu.be/yIPa_ZyP-z4 of via de radio https://radio1.be/laat-je-debiele-broertje-eens-los
Comments