Kop op t stuur en blik op oneindig? Of even stilstaan en genieten van de vergezichten? Even liggen in het gras en naar de lucht kijken? Doemt het beeld al op?
Het is bijna 2016. Gelukwensen, ballen en bollen komen voorbij. Op Facebook de "het was een fantastisch 2015" terugblikken en op Linkedin vele Happy New Years. Kijken naar gisteren en morgen. Dat doen we in deze tijd graag en dat is ook mooi. De top 2000 draagt daar aan bij met al die prachtige nummers van vroeger en gisteren. Van weemoed naar happy energy, of ergernis wellicht.
Het zijn van die dagen waarin enerzijds iedereen nog aan het opruimen is. Waarschijnlijk om schoon te beginnen: een opgeruimd bureau en huis staan voor een opgeruimd gemoed? Anderzijds is het tempo lager - er is een andere energie in de stad voelbaar.
Ik kijk terug op een bewogen jaar. Waar ik in mijn werkende leven ontzettend veel mooie opdrachten heb mogen doen. Er waren mooie momenten, heerlijke vakanties, een ongekend gelukkig gevoel maar ook een naar incident dat ik niemand toewens. Kop op t stuur zei men veelal tegen mij in die periode. Dat betekent in het Gronings zoveel als: ook al is er tegenwind, gewoon doortrappen - huppetaa. Als Groningse heb ik dat uiteraard gedaan.
Maar goed, nu even niet trappen maar stilstaan. Vandaag. In iedere dag valt wel iets te halen immers. Te halen uit ervaring of door te leren. Te halen door het te laten. Te halen door een keuze te maken voor de toekomst. Ook die keuze heb ik gemaakt dit jaar.
Bij het stilstaan is er een woord dat boven komt drijven. Kwetsbaarheid.
Kwetsbaarheid vandaag de dag.
Zoveel mensen zo kwetsbaar op de vlucht. Stuk voor stuk mensen, sterke mensen die de halve wereld over reizen om elders weer wat uitzicht te hebben. Zij moesten ook doortrappen, kop op t stuur. Ga er maar aan staan.
Een krachtige natuur maar zo kwetsbaar omdat we er niet goed mee omgaan en m uitputten. De natuur bepaalt veelal de omstandigheid van ons ritje op de fiets. We kunnen weinig aan de tegenwind doen, wél kunnen we de koers bepalen.
Kwetsbaarheid wordt ook wel eens geïnterpreteerd als emoties tonen - en emoties op het werk of in relaties worden nog wel eens ervaren als lastig. Want ja wat moet de ander er mee? 't Zijn immers jouw emoties. Dus loopt men er nogal eens van weg of doen we alsof ze er niet zijn. Doortrappen dan maar op weg naar het doel? Zoiets?
Gelukkig wordt kwetsbaarheid steeds meer als kracht gezien. Dat je jezelf kunt zijn, je conform jouw waarden leeft en werkt en daarvoor kan gaan staan. Dat je emoties en onzekerheid niet schuwt. Hoe ingewikkeld dat soms ook is voor anderen, of voor jezelf. Dat je in de spiegel kijkt en voelt: dit ben ik en dit? Dit ben ik ook.
Het doel bereiken via de weg die we gaan, met de kop op t stuur zeker, maar in 2016 ook vaker eens door stil staan langs de kant van de weg. Door te laten zien wat je drijft of wat jouw waarden zijn. Juist in organisaties en teams die willen veranderen en hun doelen willen halen zou het zo mooi zijn wanneer een ieder zichzelf mag zijn, kwetsbaar krachtig en krachtig kwetsbaar. Vanuit het leidende principe dat je beter wilt worden, zijn of doen. Dat je wilt halen door te leren. Gewoon doorgaan kan altijd. Ik gun het iedereen om even af te mogen stappen. Om naar de lucht te kijken.
Hoe kun je dit gedachtengoed inzetten in van oorsprong cognitieve omgevingen? Wat is er voor nodig om deze weg in te slaan? Kijk naar het andere, omhoog en omlaag, ga eens buiten vergaderen of zeg een vergadering af en gun iedereen een moment van stilte ….. om daarna op koers door te trappen door de wind, hoe die ook waait. Als start. Wie durft?
Ik wens iedereen een luchtig vandaag, een prachtig nieuw jaar.
En ..... heb je LUCHT! nodig: vanaf februari zal ik geheel zelfstandig zijn, omdat ook ik mijn eigen LUCHT! nodig heb.